infrastruture /-tù-/ in|fras|tru|tu|re [AF]
- s.f. complès dai elements che a tegnin sù une struture: chês altris infrastruturis, balconade, pilastris, a riclamin il stîl romanic lombart (Bepi Agostinis, Storie de art in Friûl)
- s.f. complès dai elements o dai implants e des instalazions che a permetin di dâ un servizi: al va metût in vore un plan straordenari di invistiments par ricualificâ il patrimoni edilizi, pe prevenzion dal pericul idrogjeologjic e pe ricualificazion energjetiche, pe manutenzion des infrastruturis di traspuart (Massimo Morettuzzo, A Rome par fâ i interès dal Friûl. Vonde compromès e emoragjie di risorsis); [l'eletrodot] e sarès une infrastruture che e larès a ruvinâ ce che al è di primarie impuartance tal nestri teritori (Marta Vezzi, Eletrodot Wurmlach-Samblâc. Ricors straordenari al President da Republiche Firmât di cinc sindics cjargnei)