inclustri  /-ù-/  in|clus|tri  [TS]

  1. s.m. arch. puarti fat tor a tor di une cort sierade, soredut intun convent o munistîrun grop di cjasis tacadis in cuadri, come i inclustris di un convent, cuntune grande cort intal mieç (Pieri Menis, La gjaline robade); une sere, une ombre nere e sbrisse di scuindon vie pai inclustris, un pas spaurôs al vergole l'aiar cidin sot i mûrs de cente (Dino Virgili, La Çucule)
    Sin. claustri