incisivitât  in|ci|si|vi|tât  [BF]

  1. s.f. capacitât di incidi, di vê un efiet impuartant:  miorâ la democrazie de Union, la sô capacitât decisionâl e la sô rapresentativitât e incisivitât viers il rest dal mont (Marc Stolf, Il Tratât di Lisbone)