incapotâ  in|ca|po|tâ  [BF]

  1. v.tr. vistî, cuvierzi cuntun capot
  2. v.tr. (fig., zerg.) meti lis manetis, meti in cjadenis, arestâcemût puedial resisti un puar baban, / un ocat ignorant e mieç selvadi, / a un babio che cul codiç a la man / al varès cûr di incapotâ so fradi? (Spartaco Muratti, Il don di Nadâl)