incapotâ in|ca|po|tâ [BF]
-
v.tr.
vistî, cuvierzi cuntun capot
Sin. capotâ - v.tr. (fig., zerg.) meti lis manetis, meti in cjadenis, arestâ: cemût puedial resisti un puar baban, / un ocat ignorant e mieç selvadi, / a un babio che cul codiç a la man / al varès cûr di incapotâ so fradi? (Spartaco Muratti, Il don di Nadâl)