inaltrò  i|nal|trò  [CO]

  1. av. intun altri puest, di altris bandisa passavin lis zornadis, nol rivave nuie [nissune propueste di lavôr]; lôr doi a cirivin inaltrò (Jolanda Mazzon, Cungjò Friûl); chei che a vevin po i cjamps su la "Stradalte" no àn puartât cjase nancje un fîl di jerbe e cu la blave solementri cuatri cions: dut brusât! La famee di Jacum si salvà un pôc par vie che e veve putrops cjamps inaltrò (Angelo Covazzi, Sparagnâ sul fen)
    Sin. adaltrò
    Cfr. altrò