imbarcjâ  im|bar|cjâ  [CO]

  1. v.tr. fâ montâ cdn. o cjamâ alc tune barcje, tune nâf o ancje tun velivulil bataion "Glemone" al fo imbarcjât su la nâf "Galilea". Un silûr inglês le mandà sot (Gianni Gregoricchio, Trê feminis); a imbarcjavin dute la lôr marcjanzie par tornâ a cjase (Gianluca Franco, Re Ricart in Friûl)