ilecit  /-lè-/  i|le|cit  [CO]

  1. s.m. che nol è just, che al va cuintri dal dirit, cuintri de justizie“une politiche pal reinvistiment dai capitâi vuadagnâts in mût ilecit (Redazion il Diari, La sgrife de mafie su la economie dal Nord)
    Var. inlecit
    1. s.m. ce che nol è just, che al va cuintri dal dirit, cuintri de justizienol è facil tirâ le linie fra il lecit e l’ilecit in chistis materiis (Raimont di Strassolt, Le Furlanie a vincj agns dal taramot)
    2. s.m. at che al va cuintri dal dirit, cuintri de justizie, cuintri de leçàn tradît il lôr compit di no fâ ilecits cu la robe publiche (Dore da la lenghe in bore, Furlans: popul di Sants, di Poetis e...)