grancasse  /-cà-/  gran|ca|sse  [CO, TS]

  1. s.f. mus. strument musicâl a percussion cilindric, plui grant dal tambûrnie batimans [pal grup musicâl dai Pankow] anzit un i à berlât “Taliani rinegaaaaaati!!!” e lôr a àn butât jù la grancasse e a son lâts vie incazâts (Checo Tam, Il compagn Rasputin)
    Sin. tamburon
  2. s.f. (fig.) ce che al da grande evidence publicheno vin vût nissune recension, ni sul Messaggero ni sul Gazetin ni su la Rai. Cualchidun al à scrit di nô su In vuaite e lis cjançonetas lis mandave sù Radio Onde Furlane, ma la grancasse mediatiche di cumò [...] nancje insumiâsi! (Pauli Cantarut, I cjançonîrs)