gradazion
/-òn/
gra|da|zi|on
[CO]
-
s.f.
(ancje fig.)
variazion graduâl di un fenomen, dispès un colôr o un sun, e de sô intensitât:
ze belezis! Ze ligria / tra chel vert in gradazion (Dolfo Carrara, Guriza in flôr)
-
singule varietât di alc, caraterizade di un ciert grât di intensitât:
ros e vert, turchin e viole / in milante gradazions (Alfonso Deperis, Vivi e lassâ vivi);
l'ideâl autonomistic si presentave pôc unît, in gradazions e coloriduris diferentis (Josef Marchet, La ore decisive)
-
s.f.
[CO, TS]
concentrazion di un element misurât in grâts, dispès in riferiment al alcul:
tal secul XIX si impuartave in Friûl vins di alte gradazion des regjons meridionâls, soredut de Pulie (Enrico Peterlunger, Storie curte de vît in Friûl)
Polirematichis e espressions idiomatichis