gomitum  /-ùm/  go|mi|tum  [CO]

  1. s.m. contignût dal stomi che al è stât butât fûr:  al jere sdrumât par tiere, dut insanganât e insoçât di gomitum (Roberto Ongaro, Il muc)
    Sin. gomitiç , gomit , gomitadure , gomitade , gomiteç