gjestazion  /-òn/  gjes|ta|zi|on  [CO, TS]

  1. s.f. med. timp che une creature e je tal grim de mari prime di jessi parturideducj i primâts a tirin a ridusi il timp di gjestazion, cul risultât di nassi simpri plui imadûrs e di vê la necessitât di plui curis maternis (Franc Fari, Neurosiencis dal dolôr)
    Cfr. gravidance
  2. s.f. (fig.) preparazion di alc, timp che al passe prime che un progjet al sedi metût in vorema, se no nus rivavin i documents [dal Concili Vatican II], ancjemò in gjestazion, nus rivave il revoc di chê robe grande che a stavin fasint a Rome (Antoni Beline, Cirint lis olmis di Diu, 17.12.2005)