gjermaniûl  gjer|ma|ni|ûl  [CO]

  1. s.m., adi. emigrant che al faseve la stagjon sù pes Gjermaniisi borghesans, puare int, a lavin là sù nome a cirî bêçs [...] cuant che no rivavin a parâ fûr l'Unvier cun chel che a puartavin i gjermaniûi (Pieri Menis, Chei di Muraie)
    Sin. gjermaniot
    Var. gjarmaniûl