gardinâl  gar|di|nâl  [CO]

  1. s.m. (var.) viôt gardenâl "Fâs scrivi, ma no al pape, puar siôr, che a ’nd à avonde ce sapontâ la barcje, ma a cualchi gardinâl, magari nostran [...]" (Toni Deluisa, Su la puarte dal Paradîs)