fotecje  /-tè-/  fo|te|cje  [FÛ]

  1. s.f. colp fuart dât cu la man o in câs cun alc che si ten in man:  il cjâf i le ben mieza mia lontan / a chê fotecja, cun dut il cimier (Zuan Josef Busiç, La Eneide di Virgjili)