fossôr  fo|ssôr  [CO, TS]

  1. s.m. gjeogr. jet di riul une vore ingjavât, jenfri parêts altisl'om muart tal slac di un fossôr (Maria Forte, Sul cjar di Pauli Gurin)
    Cfr. foradôr
    1. (fig.) vueit profontal saveve di no vê pôre di nissune cjosse che i sarès vignude di chê altre bande daspò muart, e al jere sigûr che spietantsi di cjatâ lûs si cjate lûs, e che nol è un colâ tun fossôr plen di un nuie scûr (Agnul di Spere, Josefine)