fanatisim  /-tì-/  fa|na|ti|sim  [CO]

  1. s.m. (ancje iperb.) passion o devozion o adesion esagjerade, irazionâl, intransigjente a une idee, a une religjon, a une ativitâtchest statût nol à di vignî jù dal alt de burocrazie romane, se no o sin dal tutui: o vin di studiâlu noaltris, cun serietât e cun competence, cence prejudizis e cence fanatisims stupits (Josef Marchet, E cumò?); i stâts nazionâi di cumò, imbombâts di fanatisim tes peraulis e tai fats (Marc Stolf, Un Friûl diferent e une Europe divierse)
    Cfr. estremisim