falcuç  /-ùç/  fal|cuç  [CO, TS]

  1. s.m. ornit.com. non gjeneric dai uciei predadôrs diurnis dal gjenar dai Falconidisune dople chebe ju pare [i riclams] dai atacs dai falcuçs. Gjani mi spieghe che lôr [i oseladôrs] a cirin di mandâju vie, parcè che il falcuç no si mangje (no si use, no je tradizion, se al ocor al è ancje bon), ma se il falcuç al insist, al à cûr di cjatâsi imbalinât ancje lui (Cristina Noacco, Faliscjis)
    Cfr. falcon
Polirematichis e espressions idiomatichis