extracomunitari  /-tà-/  ex|tra|co|mu|ni|ta|ri  [CO]

  1. adi., s.m. citadin di un stât no cjapât dentri te Comunitât Economiche Europeane o te Union Europeaneal è il Stât che al stabilìs lis cuotis dai lavoradôrs extracomunitaris (Gabriella Calligaris, Diaspore: un fren a la emigrazion des impresis); il proclame cuintri la multietnicitât nol è dome cuintri i africans e i extracomunitaris. Al è ancje cuintri dutis lis minorancis linguistichis di Italie (Arnalt Baracêt, La Italie e je simpri stade multietniche)