cubiament  /-ènt/  cu|bi|a|ment  [CO]

  1. s.m. cumbinazion di doi elements o di doi grups di elementsil cubiament di elements oponûts al è net: duncje i benandants a son calcolâts contraris aes striis, tant che i vîfs ai muarts e i drets ai stuarts (Sandri Carrozzo, Il viaç, il sium, la bataie)