costituent  /-ènt/  cos|ti|tu|ent  [CO]

  1. adi., s.m. [TS] polit. che, cui che al à la funzion di fâ une costituzionTiziano Tessitori […] al è stât ancje Pari Costituent (Margherita Timeus, Sedean, caput mundi)
    1. s.f. viôt costituente , viôt assemblee costituente i gurizans e son persuadûts che l'ordenament autonomistic regjonâl tes formis che la Costituent e intint di dâ a dutis lis regjons, nol presente garanziis di sodisfâ par nuie aes lôr esigjencis (Josef Marchet, Friûl orientâl e autonomie regjonâl)
  2. s.m. cualsisei element che al costituissi une struture, materiâl o imateriâlaforisims, che o podìn identificâ cui costituents elementârs de cognossince (Mario Turello, Il brevet)
  3. s.m. chim., farm. element di un compost
  4. s.m. ling. element che al fâs part di une costruzion plui grande[l'articul] al è part dal pronon relatîf doprât tant che teme sospindût, ven a stâi un ordin di costituents biel cognossût intai Esercizis di traduzion (Zorç Cadorin, Cualchi ipotesi sul furlan di prin di scrivilu)