cortesanie /-ì-/ cor|te|sa|ni|e [BF]
- s.f. viôt cortesie
-
s.f.
azion o maniere di fâ zentîl ma false o cun fins disonescj:
la trame di cortesaniis e vicendevui plasês (Franco Marchetta, Madalene)
Sin. cortesanade , cortesanarie
- domandâ al è lecit, rispuindi e je cortesanie
- masse cortesanie e puce di ingjan