Dizionari de Lenghe Furlane

coretîf  co|re|tîf  [CO]

1. adi. che al à chê di corezi, di miorâ, di gjavâ erôrs o difiets e v.i.:  une manovre coretive dal belanç pal 2015 (Tjaša Gruden, Alenka Bratušek, prime femine a vuidâ il guvier di Lubiane)
2. s.m. element che al à il fin di corezi, di compensâ, di miorâ, di gjavâ erôrs o difiets e v.i.:  une globalizazion esasperade e cence coretîfs e po tramudâ il mont tun simitieri economic, ecologjic e culturâl (Antoni Beline, No stait a vê pôre di vê coragjo)