condon  /-òn/  con|don  [CO, TS]

  1. s.m. burocr. proviodiment che al permet di regolarizâ situazions che a son fûr de norme, soredut tal setôr edilizi, in gjenar paiant une cierte cuantitât di bêçso vin scugnût prin di dut sanâ variis robis. La prime struture e jere stade fate sù suntun teren privât, dopo nô come associazion o vin scugnût paiâ condons (Marta Vezzi, Gnûf bivac dal Lander)