comandant /-ànt/ co|man|dant [AF]
- adi., s.m. cui che al à la funzion e la responsabilitât dal comant su altris, spec. in organisims militârs: il maiôr Citarella, il comandant talian, al decît daspò di fâ internâ 150 abitants di Vilès tes presons di Palme (Carli Pup, La seconde Irlande); i cosacs a vevin circondât il stabil e il comandant al veve dât l'alt ancje a chei cuatri viei che a stevin fasint la partide di briscule (Alan Brusini, Par stradis lungjis); daûr di un taulin fat di scuarçs, il tenent comandant mi spietave cuntun gjornâl in man (Pieri Menis, Cemût che o soi restât caporâl)