comandant  /-ànt/  co|man|dant  [AF]

  1. adi., s.m. cui che al à la funzion e la responsabilitât dal comant su altris, spec. in organisims militârsil maiôr Citarella, il comandant talian, al decît daspò di fâ internâ 150 abitants di Vilès tes presons di Palme (Carli Pup, La seconde Irlande); i cosacs a vevin circondât il stabil e il comandant al veve dât l'alt ancje a chei cuatri viei che a stevin fasint la partide di briscule (Alan Brusini, Par stradis lungjis); daûr di un taulin fat di scuarçs, il tenent comandant mi spietave cuntun gjornâl in man (Pieri Menis, Cemût che o soi restât caporâl)