cjarpint1  /-ìnt/  cjar|pint  [CO, TS]

  1. s.m. tecn. as di len li che si tachin dôs ruedis di un cjaral jere un cjaruç di olm fis, verdulin di colôr, che al fumave la beche cun dôs ruedis ben cercladis, i muiûi cu la stele dai rais lavorâts, il cjarpint cu lis spinis di fier, lis stangjis slissis tarondis (Dino Virgili, Il cjaruç dai Bas)
    Sin. as2
  2. s.m. (fig.) linie ideâl che e je tal centri di un moviment di rotazionla tiare si volte, come che fos infilzade su di un cjarpint traviars chê dôs bandis che son placadis (Giuseppe Ferdinando del Torre, Une scuadrade al mont naturâl)
    Sin. as2
    1. (fig.) element centrâlla lenghe furlane e pues deventâ il cjarpint de educazion linguistiche tes scuelis furlanis (Adrian Cescje, Memoriis di politiche linguistiche)