cjariesâr  cja|rie|sâr  [CO, TS]

  1. s.m. bot.com. arbul che al fâs lis cjariesis, lat. sient. Prunus aviumsi viôt di là disot il simitieri e plui innà la glesie di Madone, tra une schirie di cjariesârs (Nadia Pauluzzo, Insumiâmi di Buie)
    Var. çariesâr , cjariesarie , çuriesâr , ciriesâr , ceresâr , cesâr , ciriesarie
    1. marang. len di chel arbulal intivà une panarie di cjariesâr (Carlo Sgorlon, Prime di sere)