cjariadôr  cja|ri|a|dôr  [CO, TS]

  1. s.m. arm. dispositîf par armis di fûc che al fâs di contignidôr dai proietiiil maressial ju draze cuntune rafiche de sô pistolmachine, e lôr a plombin sul troi, un denant e un daûr, cu la muse che e are la tiare. Po ur finìs il cjariadôr su la schene (Alan Brusini, Par stradis lungjis)
  2. s.m. tecn. dispositîf che al permet di cjariâ aparâts o batariisil cjariadôr dal telefonin (Franco Marchetta, Il numar 1089)