ceredan  /-àn/  ce|re|dan  [CO, TS]

  1. s.m. micol. fonc bon di mangjâ e preseât, che al pues ancje jessi coltivât, de specie Agaricus campestris o ben de specie Agaricus arvensissi cîr foncs; si cjape su chei che si cognòs: ceredans, ombrenis, stecherins (Sergio Visentin, Estât in mont)
    Sin. fonc duriês , fonc pradarûl , pradarûl , ceredan di prât
Polirematichis e espressions idiomatichis