canele2  /-nè-/  ca|ne|le  [CO, TS]

  1. s.f. gastr. scuarce aromatiche des plantis di Cinnamomum verum o Cinnamomum aromaticum, doprade tant che droghe di cusine"Al sintarà ce brulè!… Chest lu met a puest in ordin!" "Âstu metût lis brucjis di garoful?" "No vuelial, lustrissim! … Brucjis di garoful e canele in stiele!" (Arturo Feruglio, L'ultin di carnevâl là di Plet); messedâ la farine di mandulis cu la scusse di mieç limon gratade fine e un tic di polvar di canele (Sandri Carrozzo, Tarta de Santiago - Torte di Sant Jacum di Galizie)