brum1  brum  [CO]

  1. fonosimb. sunsûr sort e vibrât, ancje ripetûtFuchsmüller al cirive di vierzi lis puartis de scansie. Brim brum brim brum brim brum! (Checo Tam, X-Reihen); e sarà finide!, o pensi. Ma no ai finît di pensâ che… brum! mi cole alc intor cuntun scjas dal diaul (Lucian Verone, Lavoradôrs)