baricade /-cà-/ ba|ri|ca|de [CO]
- s.f. struture improvisade di difese o di ostacul, formade di une schirie di robis ingrumadis: persuadûts che no si scherce / son ducj cuancj in confusion, / si preparin lis difesis / di moschets e di canon. / Si preparin baricadis (Toni Broili, La metamorfosi udinese dai 17 Març ai 24 Avrîl 1848); lis stradis vegnin fossaladis al traviars, siaradis cun dei cjars [...] o pûr cun altris baricadis di ogni sorta (Antoni Brumat, Compendi di ducj i contegnos pal soldât comun tant in guarnigjon, come in cjamp devant il nemì, cul zurament e i articui di vuera)