avigniment  /-ènt/  a|vi|gni|ment  [AF]

  1. s.m. ce che al sucêt o che al è sucedûtinte sô solitudin, cumò, i tornavin iniment ducj i avigniments passâts (Gianni Gregoricchio, Trê feminis); un avigniment di impuartance notevul al fo il Concei che si de dongje a Viene intai agns 1311-1312: il Concei al decidè la sopression dal Ordin dai Templârs (Agnul di Spere, Citâts di Europe: Viene)
    Sin. acjadiment , event
    Var. aveniment