averbiâl  a|ver|bi|âl  [CO, TS]

  1. adi. gram. dal averbi, che al à a ce fâ cul averbi, che al à funzion di averbi e v.i.i verps analitics a son verps che a pandin un ciert concet, cumbinantsi cuntun averbi o cuntune locuzion averbiâl (Gotart Mitri, Rispietìn la marilenghe)