atribuzion  /-òn/  a|tri|bu|zi|on  [CO]

  1. s.f. l'atribuî, l'atribuîsi e il lôr risultâtsi trate di studiâ l'organisim legjislatîf de Regjon Furlane, la division des competencis, lis atribuzions des provinciis e dai comuns (Josef Marchet, Fûr cui che i tocje); l'inovâl de atribuzion dal podê temporâl al patriarcje Siart de bande dal imperadôr Indrì IV (Marc Stolf, La Patrie, la Fieste e la propueste di leç regjonâl)
    Sin. adiudicazion , conferiment , assegnazion , concession