armonizâ ar|mo|ni|zâ [CO]
- v.tr. [TS] mus. compagnâ une melodie cun acuardis armonics
- v.tr. modulâ la vôs in maniere armoniche: la turbe de lis feminis / cu la sô vôs sutile / armonizant compagnin / il cjant de dies ille (Zaneto, Tal cimiteri)
- v.tr. cumbinâ in maniere armoniche, proporzionade, belançade: armonizâ i interès triestins cun chei furlans (Antoni Beline, No stait a vê pôre di vê coragjo)