aparecjadure  /-ù-/  a|pa|re|cja|du|re  [CO]

  1. s.f. complès di struments che a coventin par une cierte funzionil tecnic che al veve inserît baris di seleni intune sô speciâl aparecjadure al scuvierç che lis misuris a davin il risultât spietât durant la gnot ma a falavin di dì (Lorenzo Marcolini, Lis celis organichis nanostruturadis)
    Sin. strumentazion