ansiôs  an|si|ôs  [CO]

  1. adi. che al à a ce fâ cu la ansie, che al à ansie, che al mostre o che al è causât de ansie e v.i.o marcji par stradis mai viodudis, cun pas franc e sigûr, ancje se il cûr al è ansiôs (Arturo Feruglio, Viaç a Vignesie); e jere deventade ansiose plui che no une volte e lis pôris strambis di frute si jerin fatis plui fuartis (Carlo Sgorlon, Il dolfin)