amiradôr  a|mi|ra|dôr  [CO]

  1. s.m. cui che al à amirazion, che al à grande stime o passion par alc o par cdn.[Tintoretto] al cjatarà, sì tancj amiradôrs, ma ancje tancj critics (Fabian Ros, La art e lis sôs funzions)
    1. s.m. cui che al è inamorât o che i plâs une vore cdn.Sule i riduçà. "Ce esal di ridi?" "Nuie, o ai gust che tu vedis cjatât un amiradôr" (Antoni Beline, Sant Jacum, là che al finìs il mont)