acanîsi a|ca|nî|si [CO]
-
v.pron.intr.
fâ une azion cun grande insistence, in câs ancje in maniere ossessive o cun agressivitât:
tal prât, intant, i grîs si acanivin tai lôr cjants di amôr (Roberto Ongaro, Tiermins);
e lôr, i studiâts [de incuisizion], a acanîsi cuintri cheste puare int analfabete (Alan Brusini, Par stradis lungjis)
Sin. incagnîsi